(1386 -1309 ق)، عالم دینى و فقیه. در سامرا به دنیا آمد و در خانواده‏اى اهل علم پرورش یافت. در 1318 ق به همراه پدرش به نجف رهسپار شد و مدت چهار سال در آنجا، تحت نظر پدرش، مقدمات و ادبیات را خواند و در 1322 ق به همراه پدر به سبزوار رفت و چهار سال در آنجا به تحصیل پرداخت. در هفده سالگى با اجازه و امر پدر به مشهد رفت و از محضر ادیب بزرگ نیشابورى و شیخ حسن برسى و سید محمد باقر مدرس استفاده نمود. پس از چندى به خواست پدرش به سبزوار بازگشت و ضمن استفاده از درس خارج پدر و بهره‏گیرى از افتخار الحكماء، در زمینه‏ى معقول، خود به تدریس سطوح پرداخت. در 1337 ق پس از درگذشت پدر به نجف مهاجرت نمود و دو سال از محضر آیت‏الله میرزا محمد تقى شیرازى و آیت‏الله شریعت اصفهانى و آیت‏الله سید محمد فیروزآبادى و آیت‏الله میرزا حسین نایینى و آیت‏الله آقا ضیاءالدین عراقى و آیت‏الله اصفهانى استفاده نمود و به مدارج عالى فقه و اجتهاد رسید و با دریافت اجازات اجتهاد مطلق از اساتیدش، در 1347 ق، به ایران بازگشت و . . . .