دیدار علما و بزرگان ، با مرحوم آیة الله حاج میرزا حسین فقیه سبزواری

 

برای همه علما و بزرگانی که از نقاط مختلف ، به قصد زیارت مضجع شریف حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا علیه السلام به مشهد سفر می کردند ، دیدار با مرحوم آیت الله حاج میرزا حسین فقیه سبزواری ، از اهمیت خاصی برخوردار بود و بزرگانی که خاطرات سفر خود به مشهد را می نگاشتند ، برای دیدار با مرحوم فقیه سبزواری در نوشته های خود جایگاه خاصی اختصاص می دادند و از آن ، به عنوان خاطره ای خوش یاد می کردند .

به نمونه هایی ، نگاهی گذرا می کنیم :

 

1 - مرحوم علامه کاشف الغطاء ، در کتاب زندگی نامه خود بنام  " عقود حیاتی " که با عنوان " بند بند سرگذشتم " به فارسی ترجمه شده است ، از دیدارش با مرحوم فقیه سبزواری ، که در آن روزگار ، با عنوان " آقا حسین سبزواری " شناخته می شدند ، در مشهد یاد کرده است .

http://faghihsabzevari.blogfa.com/post-1237.aspx

 

2 - مرحوم حجة الاسلام علی دوانی ، مورخ اسلامی ، در کتاب زندگی نامه خود با عنوان  " نقد عمر " ، می نویسد :

" علما و مدرسین مشهد که دیدم اینها بودند: مرحوم میررا على اکبر نوقانی ، متولی مدرسه معروف نواب . مردی چهار شانه متوسط القامه. حاج شیخ علی اکبر نهاوندی، پیری بزرگسال با صورتی سفید و محاسنی انبوه، شیخ غلامحسین باد کوبه ای، که تا حدی لکنت داشت و عینک می زد .

حاج میرزا حسین سبزواری که سیدی بلند قامت، خوش رو با محاسنی سفید و بلند بود . حاج میرزا احمد کفایی پسر مرحوم آیت الله آخوند خراسانی، آقا شیخ محمدرضا کلباسی، روحانی بلند قامت با عمامه و قیافه خاصی که داشت شبهای جمعه در مسجد گوهرشاد دعای کمیل با حالی می خواند و از جمله یک شب می گفت: «این مطلب را سی سال پیش در کتاب «انیس الليل في شرح دعای کمیل، نوشته ام. آیت الله سید یونس اردبیلی، آقا شيخ کاظم دامغانی و آقا شيخ مجتبی قزوینی هم بودند که من ندیدم. آیت الله اردبیلی از مراجع تقلید بود .  "

کتاب نقد عمر ، خاطرات علی دوانی ، صفحه 176


3 - استاد سید هادی خسروشاهی ، از خاطرات سفرهای خود به مشهد ، همراه پدر بزرگوارش آیة الله سید مرتضی خسروشاهی  یاد کرده ، به دیدار مرحوم پدرش با علمای مشهد ، اشاره می کند :

" والد ماجد بنده، مرحوم آیت الله سیدمرتضی خسروشاهی، از مجتهدان بنام و صاحب رساله آذربایجان و از علمای مبارز ضد رضاخانی در تبریز بودند و به همین دلیل، در جریان کشف حجاب، در سال ۱۳۱۴ ه.ش، همراه با چند نفر دیگر از علمای معروف تبریز، دستگیر و به سمنان اعزام و در آنجا زندانی شدند و پس از ماه‌ها زندانی بودن، به‌طور مشروط آزاد و به مشهد مقدس تبعید شدند و ماه‌ها به حالت تبعیدی در آن شهر ماندند و همین امر، موجب آشنایی و الفت ایشان با علمای مشهد شد.

مرحوم ابوی پس از سقوط رضاخان به تبریز مراجعت کردند، ولی بعضی از علمای هجرت‌كرده یا تبعیدی آذربایجانی مانند: مرحوم آیت الله حاج شیخ غلامحسین تبریزی و آیت الله آقا سید جواد تبریزی (خامنه‌ای)، همچنان در مشهد به قصد اقامت دایم ماندند. از آن تاریخ به بعد، والد محترم، همه ساله و به‌طور مرتب برای زیارت امام رضا(ع) به مشهد سفر می‌کرد و به مدت یک ماه در آنجا اقامت می‌کرد و من هم که آخرین فرزند بودم، در این سفرها همراه ایشان بودم.

به هرحال ما هر سال همراه پدر و مادر عازم مشهد می‌شدیم و در مسافرخانه سید محترمی به نام آقا میرکاظم ـ از خدام معروف آستان قدس ـ که در کوچه ای مقابل کوچه مسجد گوهرشاد قرار داشت، یک ماهی می‌ماندیم.

پس از ورود به مشهد، دیدارهای پدر و علما شروع می‌شد که در حرم مطهر یا بیرون، ملاقات می‌کردند. کسانی که به علت تکرار دیدارِ همه ساله، نامشان را به خاطر دارم عبارت بودند از: آیت‌الله سید یونس اردبیلی، آیت‌الله سبزواری، آیت‌الله شیخ احمد کفایی، آیت‌الله سید جواد تبریزی، آیت الله شیخ غلامحسین تبریزی، آیت‌الله قمی و آیت‌الله سید محمود علوی " ‌.

http://www.khosroshahi.org/main/index.php?Page=definition&UID=141961

 

سید محمد فقیه سبزواری