راه ، از پشت آن تپه می گذرد

 

راه ، از پشت آن تپه می گذرد

 

از خاطرات سفرحج مرحوم آیة الله العظمی حاج میرزا حسین فقیه سبزواری

 

پس از وقفه ای چند ساله در امر سفر ایرانیان به سرزمین وحی ، به دلیل اعدام بناحق ابوطالب یزدی در عربستان ، مجددا روابط ایران و عربستان حسنه شد و پانزده هزار ایرانی به سرپرستی روحانی و معنوی مرحوم آیة الله العظمی حاج میرزا حسین فقیه سبزواری ، سال 1327 شمسی ، عازم بیت الله الحرام شدند که این سفر ، ماجرای مفصل دارد .

 

در بازگشت به ایران که از مسیر ریگزار عربستان به عراق انجام می شد ، کاروانیان راه را گم کردند .

به مرحوم فقیه سبزواری اطلاع دادند راه را گم کرده ایم . ایشان دعوت به حفظ آرامش و توکل به خدا کردند .

روز دوم ، به فقیه سبزواری گزارش کردند آذوقه کاروان رو به پایان است . دگر بار ، با طمأنینه و ایمان و اعتمادی راسخ به الطاف خداوند ، دعوت به شکیبایی و آرامش کردند .

روز سوم ، از تمام شدن غذا و ذخیره آب ، گزارش کردند .

مرحوم فقیه سبزواری ، منتظر مانده بود تا پس از پایان گرفتن آب و غذا ، در برهوت بیابانی بی انتها و وحشتزا ، گرسنگی و تشنگی ؛ و ترس و نا امیدی مطلق ، بر ذهن و روح کاروانیان غلبه کند تا توسل و دعایشان ، اثر کند .

روز سوم ، مرحوم فقیه سبزواری ، دستور دادند همه مردان سرهارا برهنه کنند ، روبه قبله بایستند و زنها پشت سر مردان ؛ و در نهایت ابتهال و تضرع و التجاء ؛ و از اعماق قلب و ذهن و روح ؛ و بادلی شکسته فریاد کنند : یا ابا صالح المهدی .

حاجیان ره گم کرده چنین کردند ؛ و فضایی عجیب و سرشار از ناله های جانسوز ، در بیابان شکل گرفت . اشک ها جاری بود و دست های خواهش و تمنّا ، رو به آسمان بیابان ، بلند .

در این هنگامه و دراین بازار گرم توسل ، سواری از راه رسید و پرسید چه می کنید ؛ و چرا اینگونه پریشان و آشفته ؟

گفتند : راه گم کرده ایم . دست به دعا برداشته ایم .

سوار ، تپه ای را در همان نزدیکی ها نشان داد و فرمود :

نا امید نباشید . راه شما از پشت آن تپه می گذرد و تا آبادی ، فاصله زیادی نیست .

راوی :  سید محمد فقیه سبزواری

https://t.me/asrsabzevar/14356