(۱۳۸۶-۱۳۰۹ ق)

عالم دینى و فقیه. در سامرا به دنیا آمد و در خانواده‏اى اهل علم پرورش یافت. در ۱۳۱۸ ق به همراه پدرش بهنجف رهسپار شد و مدت چهار سال در آنجا، تحت نظر پدرش مقدمات و ادبیات را خواند و در ۱۳۲۲ ق به همراه پدر به سبزوار رفت و چهار سال در آنجا به تحصیل پرداخت.

در هفده سالگى با اجازه و امر پدر به مشهد رفت و از محضر ادیب بزرگ نیشابورى و شیخ حسن برسى و سید محمدباقر مدرس استفاده نمود. پس از چندى به خواست پدرش به سبزوار بازگشت و ضمن استفاده از درس خارج پدر و بهره‏گیرى از افتخار الحکماء در زمینه‏ى معقول، خود به تدریس سطوح پرداخت.

در ۱۳۳۷ ق پس از درگذشت پدر به نجف مهاجرت نمود و دو سال از محضر آیت‏الله میرزا محمدتقى شیرازى و آیت‏الله شریعت اصفهانى و آیت‏الله سید محمد فیروزآبادى و آیت‏الله میرزا حسین نایینى و آیت‏الله آقا ضیاءالدین عراقى و آیت‏الله اصفهانى استفاده نمود و به مدارج عالى فقه و اجتهاد رسید و با دریافت اجازات اجتهاد مطلق از اساتیدش، در ۱۳۴۷ ق به ایران بازگشت و درمشهد مقیم شد و به تدریس خارج فقه و اصول و امامت جماعت در جامع گوهرشاد پرداخت.

او در مشهد درگذشت و در مقبره‏ى باغ رضوان به خاک سپرده شد. از آثار خیرش: بناى کوى طلاب؛ مدرسه‏ى محمدیه؛ تکیه سیدها؛ گورستان و غسالخانه و دیگر آثار خیر او در کتاب «خاطرات زندگانى» وى با شرح آثار آمده است.

http://www.sire-olama.ir/?p=7236