زندگی نامه آیة الله العظمی فقیه سبزواری

(ملیت :  ایرانی قرن : 14)

(1385 -1299 ق)، عالم دینى و مجتهد.

وى از سادات حسینى بود كه در قریه‏ى ایزى از محال سبزوار در خانواده‏اى باتقوا به دنیا آمد. قرآن و كتب فارسى و مقدارى صرف و نحو را در همان جا خواند، سپس براى ادامه‏ى تحصیل به سبزوار رفت و در مدرسه‏ى فصیحیه تا مدت بیست سال به تصحیل پرداخت. از جمله اساتیدش آیت‏اللَّه حاج میرزا حسین علوى سیزوارى و عمویش، آقا میرزا موسى، پدر آیت‏اللَّه حاج میرزا حسین فقیه سبزوارى، و آقا میرزا اسماعیل مشهور به افتخارالحكماء شاگرد علامه و حكیم سبزوارى را مى‏توان نام برد. پس از آن به تدریس پرداخت و دو دوره «رسائل» و «مكاسب» را درس گفت. در 1337 ق به نجف اشرف سفر كرد و مدت شانزده سال در آنجا از محضر آیت‏اللَّه آقا سید ابوالحسن اصفهانى و آیت‏اللَّه میرزا حسین نایینى استفاده‏ها برد و «تقریرات» فقه و اصول هر دو استاد را در شش مجلد به رشته تحریر درآورد.

از دیگر اساتید وى، در نجف، مى‏توان به آیت‏اللَّه حاج شیخ اسماعیل محلاتى، پدر همسرش، اشاره كرد. در 1353 ق به سبزوار بازگشت و به كارها و امور دینى پرداخت و حوزه‏ى علمیه‏ى متلاشى شده را حیات جدیدى بخشید. وى در سبزوار درگذشت و در حسینیه كه بنا نهاده بود به خاك سپرده شد.

[1] سید حسن سیادتى از علماء بزرگ و مجتهدین جلیل‏القدر سبزوار بوده وى در اواخر سال 1299 ق در قریه ایزى (پنج كیلومترى شرقى شهر سبزوار) در خاندان تقوا و سیادت دیده به جهان گشود. پدرانش از سادات جلیل حسینى در قریه مزبوره مورد احترام بوده‏اند قرآن شریف و كتب فارسى و مقدارى صرف و نحو را در نزد ملایان قریه آموخته و در اوائل بلوغ به قصد ادامه تحصیل به سبزوار وارد و در مدرسه فصیحیه در سلك طلاب علوم دینیه درآمده و تا مدت بیست سال با كمال جد و جهد به تحصیل و آنگاه به تدریس اشتغال داشته و در این مدت از محضر علماء آن عصر سبزوار استفادات علمیه و ادبیه و فقهیه و اصولیه و حكمیه نموده و از مدرسین نامى عصر خود گشته و ضمناً در مسجد جامع سبزوار به امامت جماعت اشتغال داشته است. پس از تدریس دو دوره رسائل و مكاسب مرحوم شیخ قدس سره در سال 1337 قمرى مهاجرت به نجف اشرف نموده و مدت 16 سال در آستان ملك پاسبان حضرت مولى‏الموحدین امیرالمؤمنین علیه صلوات المصلین اقامت نموده و از محضر آیات عظام آیت‏اللَّه آقا سید ابوالحسن اصفهانى و مرحوم آیت‏اللَّه آقا میرزا حسین نائینى استفاده و تقریرات فقه و اصول هر دو را در 6 مجلد به رشته تحریر آورده كه اكنون نزد فرزند فاضلش موجود است.

در ذیقعده سال 1353 قمرى به سبزوار بازگشته و به امور روحانیت قیام نموده و در سال 1363 قمرى حوزه علمیه متلاشى شده آن را حیات جدیدى بخشیده به اغلب قراء اطراف نامه‏ها نوشته و تقاضاى ارسال محصل به مدارس سبزوار و حوزه علمیه دائر نموده كه اثر آن اقدام از آن تاریخ تاكنون مشهود است در علم و تقوا مورد قبول عامه و خاصه و در نفوذ كلام و محبوبیت قلیل‏النظیر بوده است.

در عصر یكشنبه 23 ماه رمضان المبارك 1385 قمرى در سن 86 سالگى طى كسالت و نقاهت طولانى دیده از جهان فروبست و در حسینیه‏اى كه از خالص مال خود در سبزوار ساخته است به خاك رفته است.

اساتید مشهور آن مرحوم در سبزوار از اینقرار است. :

1- مرحوم آیت‏اللَّه آقاى حاج میرزا حسین علوى سبزوارى

2- مرحوم حجةالاسلام والمسلمین آقاى آقا میرزا موسى عموى بزرگوارش والد آیت‏اللَّه حاج میرزا حسین فقیه سبزوارى

3- مرحوم آقا میرزا اسماعیل مشهور به افتخارالحكماء شاگرد علامه و حكیم سبزوارى

4- مرحوم حجةالاسلام حاج میرزا اسماعیل مجتهد سبزوارى

و در نجف مرحوم آیت‏اللَّه آقا سید ابوالحسن اصفهانى

و آیت‏اللَّه آقا میرزا حسین نائینى

و آیت‏اللَّه حاج شیخ اسماعیل محلاتى

بوده است داراى ده فرزند چهار پسر و شش دختر از دختر مرحوم آیت‏اللَّه محلاتى مذكور مى‏باشد.

 فرزند اكبر و ارشدش حجةالاسلام حاج سید مصطفى سیادتى است كه تحصیلات خود را در نزد آن مرحوم به پایان رسانیده و اكنون به جاى معظم له به امامت جماعت و وظائف روحانیت مشغول و مورد احترام مردم سبزوار است